Dziś przedstawimy technologie druku 3D SLM ( Selektywne topienie laserowe )
Rodzaje technologii druku 3D #4
Selektywne topienie laserowe (SLM), zwane także bezpośrednim topieniem laserowym metali (DMLM), jest rodzajem wytwarzania addytywnego z metalu lub drukowania 3D. Często terminy SLM i bezpośrednie spiekanie laserowe metali (DMLS) są używane zamiennie. Jednak te dwie technologie różnią się nieznacznie, ponieważ SLM topi metale, podczas gdy DMLS topi lub spieka metale.
SLM jest jedną z najbardziej ekscytujących technologii druku 3D dostępnych obecnie i wykorzystywanych zarówno do szybkiego prototypowania, jak i produkcji masowej. Zakres dostępnych stopów metali jest dość szeroki. Efekt końcowy ma właściwości równoważne z tymi, które są wytwarzane w tradycyjnych procesach produkcyjnych.
Jak to działa?
Rodzaje technologii druku 3D #4 wchodzi już na wyższy poziom ponieważ , na poziomie molekularnym, proszek jest stapiany razem, w wyniku czego powstaje jednorodna część. Najczęściej materiałami do druku są „czyste” materiały, na przykład tytan.
Chociaż złoże proszku zapewnia wsparcie dla druku podczas drukowania, często, ze względu na ciężar materiału, SLM wymaga dodania struktur wspierających do wszelkich wystających elementów.
Zalety i wady SLM
Technologia SLM łączy elastyczność projektowania z właściwościami mechanicznymi metalu. Zaletą metody jest obniżenie kosztów produkcji oraz krótszy czas wykonania elementu, technologię stosuje się zarówno w przypadku części, których nie można uzyskać za pomocą tradycyjnych metod odlewniczych, jaki i w przypadku skomplikowanych geometrii. Zazwyczaj trudniejsze części wytwarza się poprzez usuwanie nadmiaru materiału (metoda ubytkowa).
Grubość warstwy w Selective Laser Melting może wynosić zaledwie 0,1 mm, a dodatkową zaletą jest dokładność wymiarów – oba czynniki gwarantują dużą powtarzalność wykonywanych elementów. Dzięki dużemu wyborowi materiałów produkty da się wytwarzać w seriach. Niespieczony proszek w ponad 90% nadaje się do ponownego wykorzystania.
Zalety metody SLM:
- Szeroki zakres dostępnych metali
- Możliwość realizacji złożonych kształtów lub cech wewnętrznych (które byłyby niewiarygodnie trudne lub kosztowne do osiągnięcia w tradycyjnej produkcji)
- Skrócony czas realizacji, ze względu na brak konieczności stosowania oprzyrządowania
- Konsolidacja części, pozwalająca na produkcję wielu części w tym samym czasie
SLM ma jednak też wady, do których trzeba zaliczyć porowatość. Problematyczne jest drukowanie dużych płaskich powierzchni ze względu na gradienty temperaturowe powstałe podczas procesu stapiania. Urządzenia do tej metody są drogie, co powoduje cena komponentów – np. skanera galwanometrycznego i lasera iterbowego.
Wady SLM:
- Drogie wykonanie części w przypadku złej optymalizacji
- Niezbędna specjalistyczna wiedza z zakresu projektowania i produkcji
- Chropowata powierzchnia wydrukowanych części.
W następnych rodzajach technologii druku 3D pojawią się materiały do wykorzystywania podczas wytwarzania elementów druk 3D 🙂 Zapraszamy po więcej na XD3D.pl 🙂